Yangkie, deze versie klopt. Het verhaal luidt als volgt: Ik had mijn automatenbak laten reviseren en tegelijk modificeren. In Lelystad bleek dit niet afdoende. Weer terug van het revisiebedrijf bleek er iets kleins - iets met een inwendige remband en wat veerdruk - aan de hand te zijn geweest. Op zich niets bijzonders, wel erg vervelend. In deze after-Lelystad-periode kwam ook mijn eerste idee weer opborrelen om een SMG-bak aan de motor te hangen. In een eerder stadium had ik dit idee laten varen omdat het nogal wat werk en inspanningen zou genereren, zo destileerde ik uit diverse gesprekken. Maar ik had niet een heel goed gevoel bij de automaat (naderhand bleek dit onterecht maar dat terzijde) en omdat ik er niet van hou om op één paard te wedden, ging ik toch weer op zoek naar een SMG. Uit eerdere pogingen wist ik dat die dingen niet voor het oprapen lagen, de goede althans. Op enig moment vond ik er een ergens in Duitsland, een 7 traps van de nieuwste generatie, met dubbele koppeling dus. En inderdaad, daar bleek nog een V10 aan vast te zitten. En toen dacht ik: als het inbouwen en werkend krijgen van een SMG zoveel werk genereert, hoeveel extra werk zal het dan zijn die V10 er in te lepelen. Dat kan toch nooit zoveel extra zijn? En dan is het wel uniek, toch? Alleen een SMG is ook maar een SMG, toch? En wat kost dat nou extra? Enfin, toen ik die Duitser voor de eerste keer aan de lijn had was eigenlijk de beslissing al genomen. Ik moest hem alleen nog zien te rechtvaardigen. Aan de andere kant; voor wie eigenlijk? De rest van het verhaal is geschiedenis! En zo is Per Knudsen aan zijn avontuur begonnen.